کد مطلب:94679 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:122
[صفحه 635] تیغ نفرین شده ابن ملجم، همایون فرق مبارك او را شكافته بود، و هنوز از عفو و گذشت سخن می گفت... و این سخن را در جامه وصیت و حالت پیش از مرگ ایراد فرموده: وصیت من به شما آنست كه، چیزی را با پروردگار بزرگ و بی همتا، شریك و قرین مسازید، و سنت محمد امین (كه درود بی پایان خدا به روان پاكش باد) را تباه منمائید، و پیوسته این دو پایه و اساس ایمان و اعتقاد را بپا دارید. و این دو فروغ جاودانه را در دل بیفروزید. اگر چنین كردید، دیگر نكوهشی و سرزنشی بر شما نخواهد بود. من همان یار و همنشین دیروز شما هستم، و امروز وجودم به شما پند و عبرت می آموزد و فردا از شما بسی دور خواهم بود. اگر ماندم، كه صاحب اختیار خونخواهی خویشم، و اگر عمر گذران این دنیایم گذشت، كه نیستی میعادگاه من است. اگر عفو كردم و گذشت نمودم، پس این اغماض و خطاپوشی ام باعث نزدیكی هر چه بیشترم به خدا میگردد و برای شما حرمت بخشش و نیكوكاری باقی می ماند از این رو، شما هم عفو و بخشش كنید. آیا دوست ندارید كه خدا شما را قرین لطف و رحمت خویش گرداند؟ حال آنكه پروردگار سبحان، بسی آمرزنده و مهربان است؟ به خدا سوگند این مرگ بی امان كه مرا در خود كشید، موجب كر اهت و انزجار من نگردید، و از ورودش ناخرسند نیستم اینك من بسان آن تشنه لب عطش زده ام، كه چشمه پاك و زلال دیده و یا همچون جوینده ای هستم كه شاهد و منظور خویش را یافته ام. زیرا آنچه نزد خداست، نیكوكاران را سزاست
صفحه 635.